Að lifa er að læra

Um helgina fórum við fjölskyldan í óvissubíltúr. Það var mjög spennandi, við villtumst um miklar ævintýraslóðir í þoku og rigningu, og svo fundum við allt í einu veitingahús (Hafið bláa) þar sem var kaffihlaðborð. Svo rötuðum við sem betur fer aftur heim. Á leiðinni að veitingahúsinu fannst mér vegurinn á einum stað aðeins of ævintýralegur, þegar ég horfði allt í einu bara beint niður í sjó úr glugganum mínum. Þá sagði ég, "ég vil ekki deyja, ég er svo ung!" Og svo bætti ég við, "ég er ekki búin að læra neitt!" Já, það er víst eins gott að halda sig við efnið, það er svo margt sem maður þarf að læra í þessu lífi. Svo í dag lærði ég um samhljóða og sérhljóða, og svo lærði ég líka að brjóta saman sokka. Ég var sko heima með mömmu og Guðmundi Steini, ég er lasin og pabbi í útlöndum, bara sama ástand og venjulega :-/ Ég er með andstyggilegar bakteríur í hálsinum (streptókokka) og þarf að taka ennþá andstyggilegra meðal til að drepa þær. En sem betur fer er meðalið líka mjög sterkt og ég er strax orðin svo hress að ég fæ að fara í leikskólann á morgun eftir að vera búin að taka meðal í tvo daga.